Rallen & Franjepoot 11/09/2011

De dag begon vroeg en kan worden verdeeld in een ochtend- en een middagsessie. We begonnen de dag met een tripje naar Flevoland, waar de vorige dag een juveniele Klein Waterhoen (Little Crake) werd gefotografeerd vlakbij de Lepelaarsplassen. Aangekomen bij de open kijkhut was het veel  minder druk als ik had verwacht. Wel waren daar al Rick Schonewille en Herman vd Brand, die de vogel al hadden gezien. Het ralletje was al even uit beeld, dus begon ik het slikrandje maar in de gaten te houden. Ongeveer een half uur later had iemand hem weer in beeld. In eerste instantie zat ik te ver te zoeken, maar het fraaie ralletje zat echt vlak voor de hut en liet zich werkelijk heel mooi zien. Telkens als het een beetje drukker werd bij de hut, nam de vogel een wat grotere afstand aan. Hij was uiterst op zijn hoede en bij het minst geringste geluidje schoot de vogel weer het riet in.
Later bleek dat het maar goed is dat we zo vroeg waren gegaan. Waarschijnlijk hebben veel mensen eerst een piepje afgewacht en zo werd het later pas drukker. Zo druk dat de mensen zelfs naast de hut stonden. En tja, zo komt die vogel natuurlijk never nooit meer terug.

juv. Klein Waterhoen, Little Crake

Hierna hebben we nog een klein rondje door de Flevopolder gereden en die sloten we af bij de grote praambult. In het veld zat een Zeearend, waarschijnlijk op een geslagen gans. Ver in de lucht hingen nog twee Visarenden die het totaal op drie brachten en zo schoot er nog een jagende Slechtvalk voorbij.


De middagsessie begon in Sassenheim, op de plek van de Roze Pelikaan. We zijn hier al een keer eerder geweest, maar helaas zonder succes. Dit keer arriveerde we precies gelijktijdig. De Pelikaan cirkelde nog een paar rondjes boven de snelweg en het spoor voordat hij tussen de koeien en schapen in het weiland lande. Hierna liep de vogel richting de sloot om daar vervolgens lekker in te gaan dobberen zodat wij hem niet meer konden zien.

Roze Pelikaan, Great White Pelican

Voor de tweede keer dit jaar dook er een juveniele Grauwe Franjepoot (Red-necked Phalarope) op in de regio. Ditmaal op een onderwater gelopen bollenveld in Noordwijkerhout. Deze vogeltjes worden meer gezien in Noord-Holland, Waddeneilanden en het Lauwersmeer, maar in het 'zuiden' is dit een schaarsere waarneming. Het vogeltje dat niet groter is dan 24 cm, liet zich erg fraai zien en gaf een hele modeshow weg. Als je stil langs het kantje ging zitten, kwam hij vanzelf voorbij gezwommen.

juv. Grauwe Franjepoot, Red-necked Phalarope

We sloten deze succesvolle dag af in Poelgeest. Ik ben hier al drie keer eerder geweest voor de juveniele Porseleinhoen, maar alle drie zonder succes. De eerste keer kwam ik aanlopen terwijl Rein Genüit nog naar het ralletje stond te kijken. Vandaag was echter weer een andere dag. Op het slikrandje stonden drie Watersnippen en een Oeverloper, terwijl er vanuit het riet een Waterral riep. Binnen vijf minuten kwam ook de Porseleinhoen te voorschijn. Een half uur lang liep hij langs het slikrandje heen en weer. Af en toe verdween hij even in het riet, maar kwam er al snel weer uit.
Tijdens een rondje om het gebied, kwamen we ook nog een juveniele krombekstrandloper tegen.

juv. Porseleinhoen, Spotted Crake

Steppekieken kieken 08/09/2011

Donderdag 8 september reed ik 's ochtends samen met Amy richting Rosmalen, waar al enkele dagen een prachtige juveniele Steppekiekendief (Pallid Harrier) werd gezien in de polders. Bij aankomst zagen we al veel Buizerds in de lucht en in het veld. Toch stond er nog een aardig windje en viel er af en toe een bui. Niet echt ideaal, aangezien mijn hand nog steeds in het gips zit. We besloten te posten vanaf het bruggetje, waar hij de vorige dag is waargenomen. Er kwam hier van alles over, van rovers tot Veldleeuwerikken, maar geen Steppekiek. Toch was het elke keer weer even schrikken als er een Kiekendief uit het maisveld opvloog, maar dan bleek het al snel om een Bruine Kiekendief te gaan.

juv. Bruine Kiekendief, Marsh Harrier

Na een kleine twee uur was het dan eindelijk raak toen ik een Kiekendief uit het veld zag komen. Witte stuit, lichte boa, spitse vleugels en een roodbruine onderkant. Toen ik me omdraaide zag ik dat de andere vogelaars de vogel ook al in beeld hadden. De kiek liet zich vanaf een grote afstand leuk zien, maar verdween daarna weer in de verte.
Onze blijdschap werd even later nog groter toen er vanuit een andere hoek van het perceel weer een Steppekiekendief omhoog kwam. Deze vogel leek veel lichter en liet zich ook erg leuk bekieken. Er bleken er nu dus twee te zitten! De mensen die iets verder op stonden hadden zelfs beide vogels in één beeld! Zo kom je voor één Steppekiendief en ga je er naar huis met twee! Wat een prachtige vogels.

juv. Steppekiekendief, Pallid Harrier